• Spoglądanie i wymiana spojrzeń

W kontakcie wzrokowym najważniejsza jest jakość i długość spojrzeń. Termin „kontakt wzrokowy” kładzie nacisk na wymianę informacji między partnerami relacji (nawiązanie kontaktu, zerwanie kontaktu, zmiany w rodzaju tego kontaktu, zmiana kierunku patrzenia, częstości nawiązywania i zrywania kontaktu wzrokowego, długość patrzenia itp.). Wiele komunikatów niewerbalnych korzysta z kanału wzrokowego, choćby takie jak wyraz mimiczny lub gest;

- spoglądanie podczas słuchania 75%

- spoglądanie podczas mówienia 41%

- wzajemne spoglądanie 31%

- przeciętna długość spojrzeń 2,95 sek.

- przeciętna długość wzajemnych spojrzeń 1,18 sek.

• Gesty

Ruchy rąk, dłoni, palców, nóg, stóp, głowy, korpusu ciała.

• Wyraz mimiczny

Twarz jest ważnym obszarem dla komunikowania i może wyrażać emocje, postawy oraz bieżący komentarz do toczącego się komunikowania.

• Postawa i ruchy ciała

Sposób w jaki siedzimy, stoimy czy chodzimy przekazuje przede wszystkim obraz naszej pewności siebie lub nieśmiałości.

• Dotyk i kontakt fizyczny

Odgrywa ważną rolę w budowaniu bliskości lub dystansu psychicznego. Dotyk jest silnie związany ze stopniem intensywności więzi jaka łączy partnerów interakcji.

• Pozycja ciała w trakcie rozmowy

Poziom napięcia bądź rozluźnienia, otwartość bądź zamknięcie.

• Wygląd fizyczny

Ubranie, fryzura, makijaż, rodzaj noszonej biżuterii; nasz wygląd komunikuje o statusie człowieka, jego pracy osobowości, postawach politycznych, przynależności grupowej, a nawet nastroju.

• Głos

Znaczenie słów zależy od tego jak zostaną wypowiedziane.Najważniejsze elementy kanału wokalnego to:

- intonacja

- akcentowanie

- barwa głosu

- rytm mówienia

- szybkość mówienia

- płynność mówienia

- wysokość głosu

- siła głosu

- dźwięki paralingwistyczne – wszelkie odgłosy które nie tworzą słów i ich części, np. śmiech, płacz, westchnienia, pomruki, sapanie, gwizdanie.

• Czas

Intencjonalne i nieintencjonalne wykorzystanie czasu dostarcza informacji o tym, jak ludzie wykorzystują czas, jakie znaczenie ma czas w danej kulturze, jak ludzie wzajemnie się cenią oraz o statusie osób będących w relacji.

• Dystans fizyczny pomiędzy rozmówcami

Przestrzenne odzwierciedlenie istniejącego dystansu psychicznego, sygnalizuje stopień wzajemnej znajomości i intymności.

strefa intymna – strefa, którą mogą naruszać tylko bliskie osoby; można wyróżnić w niej substrefę do 15 cm. która naruszana jest tylko w intymnych stosunkach.
strefa osobista – odległość, która dzieli jednostkę od ludzi w kontaktach towarzyskich, wobec osób znanych i lubianych.
strefa społeczna – odległość zachowana w stosunku do nieznajomych, w rozmowach o interesach.
strefa publiczna – jest to odległość, jaką osoba przyjmuje zwracając się do większej grupy ludzi, podczas występów publicznych.

• Organizacja przestrzeni

Aranżacja i wystrój wnętrza, otoczenie bliższe i dalsze, zapachy, tło muzyczne.

Organizacja miejsc siedzących:

• Jeżeli celem ich spotkania jest konwersacja i wymiana poglądów, najlepiej będą się czuli, gdy posadzimy ich przy sąsiednich bokach, pod kątem prostym do siebie.
• Jeśli chcemy by współpracowali – to po tej samej stronie stołu.
• Jeżeli chcemy wytworzyć atmosferę rywalizacji między rozmówcami posadźmy ich naprzeciw siebie.
• Dwaj nieznajomi zmuszeni do dzielenia tego samego stołu, usiądą po przekątnej chcąc uniknąć bezpośredniego kontaktu wzrokowego.

• Gadżety

Przedmioty, sprzęty, którymi się otaczamy i wykorzystujemy w kontaktach z innymi (biżuteria, samochody, komputery, telefony itp.)

• Logotypy, wizualizacje, znaki graficzne

Znak graficzny, jakość materiałów reklamowych niesie dawkę informacji o firmie, o jej misji.

• Lokalizacja firmy

Firmom zlokalizowanym w centrach miast przypisujemy inne znaczenie niż firmom zlokalizowanym na obrzeżach aglomeracji miejskich.

• Miejsce spotkania

Okoliczności, miejsce, warunki spotkania podlegają również interpretacji.